Saturday, September 23, 2006

Μεγαηδειότατε κύριε η φαβορίτα σας κανει ββββζζζζ

Αγαπιτό κανάλι Mega,

Θα ήθελα να σας πω ότι είσται το πιο αγαπιμένο μου κανάλι, πολύ περισότερο από τον ΑΝΤ1 και πάρα πολύ περισότερο από τα υπόλοιπα κανάλια, ακόμα και από το STAR που έχει πιάσει τον παλμό της σύχρονης νεολέας. Είσται το αγαπιμένο μου κανάλι γιατί ο Χριστόφορος είναι πολύ ωραίος και ταλαντούχος και επικοινονεί με μας τους νέους σε ένα βαθίτερο επίπεδο και ειναι πολύ πιο κουλτουριάρης από τον Σόμερ που έχει ο ΑΝΤ1 και εγώ θεωρώ ότι είμαι αρκετά κουλτουριάρα για την ηλικία μου και γι' αυτό με κοροϊδεύουν οι φίλες μου όταν κάνουμε κοπάνα και πάμε στην καφετέρια. Δεν κάνω πολλές κοπάνες γιατί θέλω να περάσω στις πανελληνίες αλλά όταν κάνω οι φίλες μου μου λένε ότι ο Σόμερ είναι πολύ πιο ωραίος και γιμνασμένος και τα μαλλιά του είναι φοβερά αλλά εγώ επιμένω ότι ο Χριστόφορος είναι πολλές κλάσεις παραπάνω γιατί έχει και ταλέντο να γράφει και να σκηνοθετεί, ενώ ο Σόμερ είναι μόνο ηθοποιός.
Ο αδερφός μου μου είπε ότι το πρόβλημα που έχουμε στην τηλεόραση και δεν πιάνουμε καλά το κανάλι σας δεν ωφείλετε σε μας, ούτε στην κεραία ή την τηλεόρασή μας που είναι πλασματος αλλά σε σας. Το πρόβλημα δεν είναι πολύ σημαντικό και δεν θα το καταλάβαινα καθόλου. Αλλά χθες είχα πάει με μια φίλη μου στην καφετέρια και της είπα ότι ο Χριστόφορος είναι πάρα πολύ ωραίος αλλά η φαβορίτα του έχι μακρίνει και θα έπρεπε να την κόψει λιγο ομως η φίλη μου μου απάντησε ότι η φαβορίτα του Χριστόφορου είναι ακριβός όση ήταν και την προηγούμενι βδομάδα. Εγώ αυτή τη φίλη μου την εμπιστεύομε πολύ και της λέω και τα μιστικά μου και γενικά συμφονούμε και έχουμε τα ίδια γούστα και παρόλο που μας αρέσει και στις δύο το ίδιο αγόρι είμαστε οι πιο κολλητές φίλες. Όμος η φαβορίτα του Χριστόφορου μου είχε φανεί πιο μακρυα και έκανε που και που κάτι παράξενα βββζζζζ που δεν έμεναν μόνο στη φαβορίτα αλλα και στα μαλλιά του και το πρόσοπό του. Νόμιζα ότι ήταν κατι πολύ πρωτοποριόδες οπως αυτό που κάνει με τους ηρωες του σιριαλ που μιλάνε τις σκέψεις τους σε μαυρο φοντο και είναι κάτι που δεν το έχω ξαναδει κι ας λένε οι κακοπροέρετοι οτι ο Χριστόφρος αντιγραφει ξενες ταινείες, εγώ δεν εχω δει πουθενα οι ηρωες να σκεφτονται σε μαυρο φοντο στα μιλιτά και ρώτησα και τις φίλες μου και τον αδερφό μου που βλεπει πολυ σινεμα και μου ειπε οτι δεν εχει ξαναγινει κάτι τέτοιο. Και νόμιζα οτι και το βββζζζζ που έκανε η φαβοριτα ηταν κατι πρωτοποριόδες που εδειχνε την αγονία του ηρωα που ήταν σε πολυ δυκολη θέση οχι μονο γιατι ηταν σε αναπειρικο καροτσακι αλλα και γιατι η γυνεκα του τον επιασε με την μικροτερη γκομενα. Βεβεα η γυνεκα δεν εδειξε οτι καταλαβε αλλα ειπε οτι θα παει να παρει στιλο να σημιώσει μια διεύθυνηση και μετα μπηκε σε μαυρο φοντο και αποκαλιψε οτι τα ειχε καταλαβει ολα. Ετσι το βββζζζ δεν ηταν κατι ενοχλιτικο πολυ αλλα η φαβοριτα φαινοταν πιο μακρια. Οταν μου ειπε η φίλη μου ότι η φαβορίτα δεν είταν μακριά αλλα κανονικη με ζόσανε τα φιδια και πηγα να πω στον μπαμπα μου ότι η τηλεόρασή μας είναι χαλασμένη. Ο μπαμπας νευριαζει οταν του λες οτι κατι χαλασε γιατι πρεπει αυτος να το φτιαξει και βαριέτε και ετσι τις περισοτερες φορες λεει οτι το μιαλο μου χριάζετε διορθοση οπως τοτε με το καζανακι που ετρεχε και η μαμα μου του ειπε Κωστα τρεχει το καζανακι και ο μπαμπας ειπε οτι δεν τρεχουν τα καζανακια ομως είχα δει κι εγω οτι ετρεχε και τελικα ο υδραυλικος ηρθε και εκανε τα δεωντα (το δεωντα ελπιζω να το εγραψα σοστα, ο μπαμπας μου νευριαζει οταν κανο ορθογραφικα λαθη γιατι λεει η ορθογραφεία λεει πολα για κάποιον χωρις να χρειαζεται να τον γνορίσεις και είναι πολυ σημαντικη οταν γραφεις επισημα γραμματα οπως αυτο που σας γραφω τωρα). Μετά το αλλο βραδυ ειδα παλι Χριστόφορο (αχ τι καλα που τον εχετε να επαναλαμβανετε καθε βραδυ αλλα θα βγαλει καινουργια επισόδεια σίντομα;;; πολα φιλακια Χριστοφορε) και ήμουν πολυ προσεχτικη και εβαλα και τον μπαμπα μου να το δει αλλα αφτος ειναι μεγαλος και δεν του αρεσουν αυτα ολο κατι βιβλιοπόλητες βλεπει και ποδοσφαιρο και ομως τον ανεχτικα να λεει τι μαλακιες ειναι αυτες μονο και μονο για να του αποδιξω οτι η τηλεοραση μας ηταν χαλασμένη και η φαβοριτα εκανε ββββζζζζζζ. Ομπαμπας μου μου ελεγε ότι δε μας χεζεις με τη φαβορίτα και ειπε το Χριστόφορο αδερφάρα ομως ολοι ξερουν οτι δεν ειναι αλλα ειναι πολυ αρενοπος. Μετα ομος μπηκε το μαυρο φοντο που οι ηρωες μιλανε τις σκεψεις τους φωναχτά και ο μπαμπας μου αναγκαστηκε να παραδεχτει οτι το μαυρο δεν ηταν μαυρο τελειος αλλα ειχε και κατι ασπρες γραμμες βεβαια οι ασπρες γραμμες υπαρχουν παντα οχι μονο στο μαυρο φοντο αλλα στο μαυρο φοντο γινονται πιο αντιλιπτές, αυτό το ειπε ο αδερφός μου που σπουδάζει.
Μετά το άλλο πρωί ο μπαμπάς μου φωναξε τον θειο μου που είναι ανεργος και τον ανεβασε στην ταράτσα για να φτιάξει την καιρέα και η μαμα μου απο κατω τους φώναζε ποτε χαλουσε και πότε έφτιαχνε αλλά τελικα διαπιστοσανε ότι όταν στο Mega σταματάει να κανει βββζζζζζ κάνουν βββββζζζζζ ολα τα υπόληπα κανάλια και εγώ της λέω της μαμάς μου ότι δε με νιάζει εγώ θέλω να βλέπω Mega και δεν με νιάζουν οι άλλοι. Αλλα η μαμά μου βλέπει και άλλες εκπομπές και τσακοθήκαμε και της είπα ότι δεν θα της ξαναμιλήσω και πήγα στο δομάτιό μου και εκεί ο αδερφός μου μου είπε οτι το προβλημα είναι δικό σας. Η καιρέα που έχετε εσείς λέει δεν μας κητάζει κατευθειαν και γι'αυτο κανετε βββζζζζ εκει που οι αλλοι πιανουν καλα και οι αλλοι κανουν ββββζζζ εκει που εσεις πιανετε καλα και μαλλον ο αερας της αλλαξε μερια γιατι πριν μια βδομαδα η φαβοριτα του Χριστοφορου ηταν κανονική το ορκίζομαι ότι πριν από προχθες δεν είχα τίποτα εναντίο του Χριστοφορου αλλά ειναι κρίμα να τον βλέπω μονο εγω ασχημο και οι φιλες μου οραίο και θα ηθελα να σας πω πολυ ευγενικα αν μπορουσατε να αλαξετε μερια στην κερεα και να την πατε απο εκει που ήταν πριν τη φυσήξει ο αέρας ή ακομα και να την γυρίσετε τελείος ανάποδα για να τον βλεπουν ολες ασχημο και να μην είμαι η μόνη. Σας είπα και πριν οτι το προβλημα δεν ειναι πολυ σιμαντικό ομως δεν μπορω να αντεξω οτι η φαβοριτα κανει ββββζζζζ μόνο σε μενα και στις φιλες μου ειναι κανονικη γιατι τελικα το ββζζζζ δεν ηταν ιδεα του Χριστόφορου. Και το ββββζζζζ μπορεί τελικα να ειναι κατι πρωτοποριόδες ακομα και αν δεν ηταν ιδεα του Χριστόφορου αλλα η πολυ μακρια φαβορίτα δεν του παει και στονοχοριέμαι να τον βλεπω ετσι ομως νομιζω θα το αντεχα αν τον εβλεπαν ολοι ετσι αλλιώς θα βλεπω τον Σομερ που δεν ειναι το ιδιο ταλαντούχος!
Αγαπιτό Mega θα τη φτιάξετε τη φαβορίτα του Χριστοφορου;

Υ.Γ. σκέφτικα οτι αν δε μπορείτε εσείς να αλλαξετε μεριά στην κεραία θα μπορουσατε να πειτε στον Χριστόφορο να ξιρίσει λιγο τη φαβοριτα του για να ειναι πιο κοντη και να την βλεπω εγω κανονικη;

Monday, September 18, 2006

Takes a teenage riot

...to take me out of bed right now

Friday, September 15, 2006

Wednesday, September 13, 2006

Γαλλικά και πιάνο

Η αιτία που οι άνθρωποι νομίζουν πως οφείλουν να πνίγουν αθόρυβα τις κλανιές τους σ' ένα δωμάτιο κατάμεστο από γαλλικά, πιάνο και καλούς τρόπους, θα πρέπει να αποδοθεί στη λανθασμένη αντίληψη ότι οι αερολογίες τους αρμόζουν καλύτερα στις αγελαίες, κατά βάση, συνάξεις τους.

Το γεγονός, ωστόσο, ότι με αυτόν τον τρόπο, η θορυβώδης ηλιθιότητα του περιβάλλοντος, επιτρέπει στον αφηρημένο κύριο Χ. να ανάψει τσιγάρο χωρίς να μεριμνήσει να ανοίξει το παράθυρο, μας αποδεικνύει ότι η ασυνείδητη απώθηση της αντίληψης ότι η κοινωνικότητα αποτελεί, μεταξύ άλλων, μια εύφλεκτη ανταλλαγή μεθανιούχων φιλιών, ενδέχεται να επιφέρει δυσάρεστες παρενέργειες.

Το ατυχές ετούτο παράδειγμα, μας φέρνει αντιμέτωπους με το αγωνιώδες δίλημμα: Μπορούμε να ελπίσουμε πως, με τα κατάλληλα εξαρτήματα αεροστεγούς φράξης του πρωκτικού σφιγκτήρος, οι κοινωνικές μας συναναστροφές θα αποκτήσουν την ιδεατή αγνότητα που αστόχως τους αποδίδουμε ή μήπως μια πορδή που μας ξέφυγε καθώς σκύψαμε να δέσουμε τα κορδόνια μας, πρέπει να θεωρηθεί μια χαμένη ευκαιρία να γνωρίσουμε τον πλησίον μας;

Friday, September 01, 2006

-0-

Λοιπόν, άκου να δεις πως έχει. Περνάω την πιο κουφή εβδομάδα στη ζωή μου. Με έχει φέρει στα όριά μου. Τη μια στιγμή θα με δεις να ακούω τον απέναντι τρίζοντας τα δόντια μου και με μάτια που γυαλίζουν και την άλλη να γελάω μόνος μου και να κάνω χειρονιμίες στα ντουβάρια. Περπατώ στο δρόμο και κόβω φάτσες. ΑΥΤΟΣ θα είναι ο επόμενος καμικάζι βομβιστής στο τάδε γαμοχώρι. Δερμάτινη βαλιτσούλα και σκούρο κουστουμάκι με τη ζέστη. Ποιον κοροϊδεύεις καριόλη; Τη μια στιγμή νιώθω μίσος και οργή την άλλη λύπηση και ενοχές. Θέλω να πω, οι γαμημένοι νευρώνες μου έχουν βραχυκυκλώσει. Κάποιος φταίει γι' αυτό. Κάποιος άλλος. Κι εγώ.

ΔΕΥΤΕΡΑ
Μπροστά στον παλμογράφο επί ώρες. Και με μια απαράδεκτη προπτυχιακή φοιτήτρια. Ανεπίδεκτη μαθήσεως. Ανεπίδεκτη σκέτο. Και φλύαρη. Περιμένω να πάει σπίτι της για να τη βοηθήσω με τη διπλωματική της. Όσο βρίσκεται εκεί κάνω ασκήσεις ζεν. αποκλειεταιοχιδεντοπεαυτοδεντοακουσαδενυπαρχει
ακοηειμαστεεικονεςστουγροονειροενοςνεροβουβαλουπουκολυμπασταφτερατης
πολυχρωμηςπεταολουδαςκοιταταΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑΤΗΝΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΑΜΟΥΜΕΣΑ
οοομμμμμ. ΟΜ!

Έφυγε. Κάθομαι 10 λεπτά και κοιτάζω τον παλμογράφο. Η οθόνη φαίνεται στάσιμη. Δεν είναι. Φαίνεται. Πάτα ένα κουμπάκι και θα δεις το ωραίο σου ημίτονο να γαμιέται, πού πήγε το σήμα, ήταν εδώ πριν λίγο, το έβλεπα. Την τύφλα σου δε βλέπεις. Πάτα ένα κουμπί και τα σκάτωσες. Ξαναπάτα το και τα ξεσκάτωσες. Θέμα κατωφλίου. Πού ξεκινάς το μέρτημα και τι αφήνεις να περάσει.

Εκείνη τη στιγμή, που τα μαζεύω για να φύγω, μπαίνει το κουμπί της ιστορίας. Αυτός που τα σκάτωσε. Κι αυτός που τα ξεσκάτωσε. Πρεζόνι. Κακομοίρης. Του έχω δώσει λεφτά στο παρελθόν. Η πόρτα ανοιχτή λόγω χαλασμένου κλιματιστικού. Αρπάζει τα πράγματά μου από το γραφείο και τρέχει. Κοιτάζω την πόρτα. Τον παλμογράφο. ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. Τρέχω. Έχει φύγει με προσωπικές μικρομαλακίες και ένα μηνιάτικο. Μηνιάτικο που για να αποταμιευθεί θέλει περισσότερο από μήνα. Μηνιάτικο my ass.

Αυτή είναι η Δευτέρα. Τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.

ΤΡΙΤΗ
Κατάθλιψη. Είμαι μαλάκας. Και η τράπεζα; Στ' αρχίδια της. Εγώ είμαι ο μαλάκας. Εγώ τους τρέφω. Ένα μηνιάτικο σε πρέζα. Τα υπόλοιπα στη χωματερή. Κάνω κάτι να περάσει η ώρα. Μετά κάτι άλλο. Τελικά περνάει. Κοιμάμαι. Ξυπνάω. Με το κεφάλι του κλέφτη ανοιγμένο από τον παλμογράφο. Η οθόνη ασυγχρόνιστη.

Ανοίγω τον υπολογιστή. Γραφω. Σβήνω. Ξανά. Delete blog. Are you sure? Yup
Κοιμάμαι.

Αυτή πρέπει να είναι η Τρίτη.

ΤΕΤΑΡΤΗ
Δε θυμάμαι... Α ναι. Η φοιτήτρια. Μα γιατί δεν φάνηκα χθεεεες; Το κάνω να φαίνεται λιγότερο σημαντικό. Απλά με κλέψανε. Είπαμε. Είμαι μαλάκας. Το λιγότερο σημαντικό ανοίγει την όρεξη σε όλους τους φελούς να επιπλεύσουν με τη χαρακτηριστική ελαφρότητα της χαλαρής κουβεντούλας. Αναγκάζομαι να ακούσω την

"Ιστορία των Πορτοφολιών στη Ζωή της Φ"

Ατέλειωτη ιστορία. Βαρετή. Ασύλληπτα ανούσια. Μη με τσαντίσεις μόνο, θα στη διηγηθώ!
Από αύριο βόλτα για φροντιστήρια. Να ξαναμαζέψω τα χαμένα. Να διδάσκω τη γλώσσα ΓΛΩΣΣΑ σε μελλοντικούς πολυτεχνίτες. Η γλώσσα ΓΛΩΣΣΑ ονομάστηκε έτσι ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η γλώσσα ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ. Η γλώσσα ΒΝΣΟ ή ΒαΝΣΟ. ΒΑΣΟ!
Ορίστε, ηλίθιοι. Λίγη φαντασία θέλει.

Το βράδυ ρακές. Ηρεμώ για λίγο. Το μόνο κακό, ότι πρέπει να περιγράφω στο καθένα ξεχωριστά το περιστατικό. Αλλάζω τις λεπτομέρειες απο δω κι απο κει αλλά δεν μπορώ να το κάνω πιο ανάλαφρο. Θέλω να τον βρω και να τον δείρω. Το πρωί βόλτα στα φροντιστήρια. Γλώσσα ΚΛΩΣΣΑ. Ξυπνητήρι στις 8.

Κι έληξε η Τετάρτη.

ΠΕΜΠΤΗ
Σωστά, ποιος ξυπνάει στις 8 μετά από ρακές. Κανείς. Ούτε κι εγώ. Πήγε 10. Μετρό. Λάθος στάση. Μάλλον είδα κάποιον που μου θύμισε κάτι και μετά θυμήθηκα ότι κατεβαίνω στην επόμενη. Φροντιστήριο Η ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ. Με συμπαθησε πολυ λεει. Λειτουργεί με βάση το συναίσθημα λέει. Θέλει να τον βλέπω ως αδελφό μου λέει. €12,5 λέει. 2 ώρες τη βδομάδα λέει. Που μπορεί να γίνουν και 4 λέει. ΟΚ λέω.

Περπάτημα. Μου φαίνεται ότι η πόλη πάει κατά διαόλου. Θέλω να πω ότι εκτός από καμικάζι βομβιστές και ύποπτα πρεζόνια δεν βλέπω τίποτε άλλο να κυκλοφορεί. Πρέπει να βγάλω εισιτήρια. Είχα εισιτήρια στο πορτοφόλι. Μαζί με ένα εβδομαδιαίο εισιτήριο από τη Βουδαπέστη. Κι έναν μικρό σκισμένο χάρτη του Λονδίνου. Με μια μικρή μολυβιά που στην πραγματικότητα ήταν αρκετά χιλιόμετρα, ένα δισκάδικο και 2-3 παμπ. Πριν ενάμισι χρόνο. Σε μια χωματερή.

Ακαδημίας. Δίπλα στο περίπτερο που πουλά εισιτήρια ο κουλουρτζής πουλά κουλούρια. Δεν έχω φάει κανονικά από τη Δευτέρα. Έχω έναν κόμπο στο στομάχι. Ένας θλιβερός κακομοίρης αγοράζει κουλούρι. Στο ένα χέρι το κουλούρι στο άλλο μια μικρή βαλίτσα. Μια στιγμή! (υστερικά γέλια)
Αυτός δεν είναι πρεζόνι όπως ο καμικάζι βομβιστής. Αυτός ΕΙΝΑΙ το ΔΙΚΟ μου πρεζόνι. Από τις ελάχιστες φορές στη κωλοζωή σου που η φαντασίωση γίνεται πραγματικότητα χωρίς περικοπές. Στα 30 μέτρα μπάτσοι. Δαγκώνει το κουλούρι. Μέχρι να τους φωνάξω θα έχει φύγει. Στο τρέξιμο έχουμε ήδη αναμετρηθεί και με κέρδισε. Μασάει το κουλούρι. Λαβές δεν ξέρω να κάνω. Δεν μπορώ να τον ακινητοποιήσω. Η πρώτη μπουκιά είναι πολτός και κατεβαίνει. Η μόνη λύση μου φαίνεται ότι είναι να τον χτυπήσω ξαφνικά και πριν καταλάβει τι συμβαίνει να τον ξαναχτυπήσω και μετά να φάω κανα δυο και να μας χωρίσουν.

Τον αρπάζω δυνατά από τον ώμο. Το σχέδιο για ξαφνική επίθεση πάει στράφι. Θέλω να τον δω. Η πλάτη του δεν συγκινεί τους αδένες μου. Χρειάζομαι αδρεναλίνη. Θέλω το πρόσωπό του. Τον γυρίζω να με κοιτάξει στα μάτια. Με κοιτάζει. Τρομαγμένος. Θέλω να τον ρωτήσω αν με θυμάται. "Με θυμάσαι ρε αρχίδι;" Έχει σουσάμι στην άκρη των χειλιών του. Τινάζει το κεφάλι του σε ένα νεύμα άρνησης. Το σουσάμι έπεσε. Ίσως από το τίναγμα του κεφαλιού. Ίσως από την πρώτη κανονική μπουνιά που ρίχνω στη ζωή μου. Οι μπάτσοι έρχονται και ζητούν εξηγήσεις. Τους δίνω. Με λεπτομέρειες. Μας βάζουν στο περιπολικό για τα περαιτέρω. Εδώ και ώρα έχω σταματήσει να μιλάω. Ακούω τον συνεπιβάτη μου στο πίσω κάθισμα να αποδέχεται όλα όσα είπα. Το περιπολικό από μέσα είναι κανονικό αμάξι. Δεν προκαλεί κάποια ιδιαίτερη αίσθηση. Μετά, το περιπολικό σταματά στο φανάρι. Απέναντι μια βιτρίνα. Την κοιτάζω. Όχι τη βιτρίνα αλλά την αντανάκλαση. Το περιπολικό έχει τον φάρο αναμένο. Στο πίσω κάθισμα εγώ. Με βλέμμα δολοφόνου. Και ο κόσμος να με κοιτά. Νιώθω μια παρόρμηση να σηκώσω τα χέρια. Δε φοράω χειροπέδες ρε. Ο μπάτσος όμως ήταν σαφής. Μια ύποπτη κίνηση και τρώτε και οι δύο ξύλο. Δεν έχει άδικο. Το μόνο που ξέρει για μένα είναι ότι έδειρα κάποιον στη μέση του δρόμου.

Στο τμήμα τον ανακρίνουν. Από το δίπλα δωμάτιο ακούω πόσα γραμμάρια αγόρασε και που πέταξε τα άχρηστα πράγματά μου. Βρίσκουν πάνω του ένα μικρό ποσό από τα λεφτά μου. Ότι απέμεινε. Ελεύθερος. Και μάγκας. Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε.

Η κυρία που της έκλεψαν τη τσάντα και κάθεται δίπλα μου χαρακτηρίζει την πράξη μου ηρωική. Έχω να δηλώσω ότι όταν τον έπιασα δεν σκεφτόμουν το ΕΑΜ. Ούτε τον λαό της Παλαιστίνης. Ούτε την Καρέτα Καρέτα, ούτε τη γλώσσα ΓΛΩΣΣΑ. Τα λεφτά μου. Τα πράγματά μου. Τον ύπνο μου. Έψαχνα να δω λίγο από το θράσσος που είχε όταν εισέβαλε στον χώρο μου και με γάμησε. Είδα μόνο φόβο και γι' αυτό νιώθω τύψεις. Οι τύψεις είναι μια ηλιθιότητα. Και τις ξεφορτώνεσαι δύσκολα.

Έρχεται η ώρα να δώσω κατάθεση. Που; εκεί. Πότε; τότε. Τι έγινε; αυτό. Και μετά; αυτό. Και μετά; Ε, μετά τον χτύπησα. Παύση. Αυτό το γράφουμε Υπαστυνόμε; Γράψε ότι ο δράστης ακινητοποιήθηκε με τη βοήθεια διερχόμενων αστυνομικών. Έξοχα.

Σπίτι. Πείνασα. Έφαγα. Τηλέφωνο. Η Φ. Πήρε να δει τι κάνω. Και γιατί δεν φααάνηκα σήμεραααα; Και άλλα πολλά. Δε γαμιέσαι.

Αυτή ήταν η Πέμπτη. Δεν ξέρω ποια. Μπορεί της περασμένης εβδομάδας, μπορεί της επόμενης. Τρέχα γύρευε.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Γαμιέται. Η μέρα εννοώ. Ακόμα δεν άρχισε, βέβαια. Απλά κάθισα να γράψω γιατί έσβησα το blog. Γιατί έχουν περάσει τέσσερα 24ωρα και νιώθω ότι η Δευτέρα ήταν πρόπερσι. Και γι' αυτό ανοίγω καινούριο. Κι ας σιχαίνομαι αυτές τις μαλακίες. Προτιμώ τις οριστικές αποφάσεις. Απλά, δεν βγαίνουν πάντα έτσι. Και επειδή είμαι μαλάκας. Κι επειδή είσαι κι εσύ μαλάκας. Κι επειδή αν μου δείξεις κάποιον που δεν είναι μαλάκας θα γελάσω υστερικά.