Friday, December 05, 2008

Αδρανής

Σε αντίθεση με τον περισσότερο κόσμο, δεν έβλεπε τα προβλήματα ως εμπόδια σε στίβο. Ο ίδιος δεν διέθετε την ενεργητικότητα ενός αθλητή για να τα υπερπηδά. Προτιμούσε να τα βλέπει ως φορτηγά σε λεωφόρο που τον προσπερνούσαν. Όταν εκείνη την ημέρα τον προσπέρασε ξυστά το φορτηγό με τα εφηβικά του κόμπλεξ, τις ενήλικες τύψεις του, την επαγγελματική στασιμότητα και την συναισθηματική του ανεπάρκεια κοκάλωσε στιγμιαίως, είπε ψιθυριστά πρόσεχε που πηγαίνεις αρχίδι και ουφ, φτηνά την γλίτωσα πάλι. Με την βεβαιότητα ότι τίποτα δεν μπορεί πλέον να τον σκοτώσει, έριξε μια ματιά προς τα πίσω και συνέχισε να μην κάνει τίποτα.

Έστρεψε όμως πολύ νωρίς το βλέμμα του για να δει την καρότσα με ένα ληγμένο γιαούρτι ξεχασμένο στο ψυγείο του από το 2002 και δυο απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ να στρίβει από την γωνία.

Tuesday, December 02, 2008

mpourdela

Ας συμφωνήσουμε ότι το επάγγελμα πχ του σκουπιδιάρη δεν είναι το πιο γκλάμορους. Δεν είναι το προσόν που θα επιδείξει κάποιος επίδοξος γαμιάς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι σκουπιδιάρηδες δεν γαμάνε περισσότερο από σένα.

Οι σκουπιδιάρηδες είναι χρήσιμοι; Ε όσο να 'ναι σε γλιτώνουν από τον κόπο να κάνεις κάθε πρωί μια βόλτα μέχρι την χωματερή. Ας συμφωνήσουμε πως είναι. Ας συμφωνήσουμε ότι είναι απαραίτητοι. Ας συμφωνήσουμε, με μια μικρή δόση υπερβολής, ότι τους αγαπάμε. Ναι, αγαπάμε τους σκουπιδιάρηδες.

Πρέπει όμως να παραδεχτούμε όμως, ότι οι μπαμπάδες μας όταν έβλεπαν πόσο στόκοι ήμασταν μας έλεγαν ότι θα καταλήξουμε σκουπιδιαρηδες. Μας έδειχναν έναν βρώμικο κύριο που έζεχνε χαλασμένο φαγητό και μας έλεγαν ότι αυτό θα ήταν το μέλλον μας αν παίζαμε μπάλα, αν παίζαμε το πουλί μας, αν καπνίζαμε στα κρυφά ενώ θα έπρεπε να ήμασταν στην ταξη. Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι φοβόμαστε τους σκουπιδιάρηδες. Ας παραδεχτούμε ότι μας έμαθαν να τους φοβόμαστε. Συγνώμη σκουπιδιάρηδες.

Έχουμε, λοιπόν, την αντιφατική αυτή στάση απέναντι στους σκουπιδιάρηδες. Το λογικό κομμάτι μας τους θεωρεί αναγκαίους, το θυμικό τους θεωρεί βρώμικους, ίσως το δεύτερο ενισχυμένο από το γεγονός ότι πράγματι είναι βρώμικοι.

Σε ένα πρώτο υποθετικό σενάριο, από αύριο εισάγουμε πολιτισμό από το Άλφα του Κενταύρου και οι σκουπιδιάρηδες πλέον εργάζονται υπό συνθήκες που πληρούν όλους τους κανόνες υγιεινής, φοράνε στολές και γάντια, οι κάδοι αδειάζουν και πλένονται αυτόματα. Ο σκουπιδιάρης, δεν γίνεται πιο γκλάμορους, δεν γαμάει περισσότερο, ωστόσο παύει να είναι το στερεότυπο του ηλίθιου που σπατάλησε τη ζωή του. Ο μπαμπάς ίσως να χρειαστεί κάποιο άλλο παράδειγμα αναξιοπρέπειας για τον γιο του, ίσως να του δείξει τον τύπο με το ξυρισμένο στήθος που τραγουδάει στα πρωινάδικα, ή τον δημόσιο υπάλληλο που ξύνεται και να τον πείσει να λύσει καμιά δευτεροβάθμια. Ίσως να παραδεχτεί ότι μια μαλακία την ημέρα δεν είναι τόσο κακή ιδέα, όλοι το κάνουμε στο κάτω κάτω.

Στο δεύτερο υποθετικό σενάριο, από αύριο μας κυβερνούν οι ταλιμπάν της καθαριότητας. Οι κύριοι μισούν κάθε τι βρώμικο άρα και τους σκουπιδιάρηδες. Μιας και η σχέση τους με την λογική δεν είναι η καλύτερη, απαγορεύουν τα σκουπίδια. Ο άνθρωπος, ως εικόνα και ομοίωση του θείου, δεν επιτρέπεται να χέζει. Κι αν χέζει δεν το δείχνει. Κι αν το δείχνει δεν το παραδέχεται. Anyway, you got the point. Ο σκουπιδιάρης έγινε πάλι στερεότυπο, η ανάγκη που καλύπτει έγινε ταμπού, οι κανόνες υγιεινής παραβλέπονται γιατί το αντίθετο θα σήμαινε αναγνώριση μιας βρώμικης πλευράς μας που θα προτιμούσαμε να μην υπάρχει.

Κι αυτό που απορώ τελικά είναι: Με ποια λογική έκλεισαν το mpourdela.com;