"It's all about Fucking."
Υδραυλικός ενός μικρού
Αυστριακού χωριού
Υδραυλικός ενός μικρού
Αυστριακού χωριού
"Ο Κόμης του Έσσεξ αποφασίζει ότι η άρνηση της Λαίδης Χάμιλτον να επιλέξει αμετάκλητα μεταξύ του ιδίου και του βδελυρού Λόρδου Ρότενεγκ χρίζει δραστικότερων μέτρων από περιπάτους στην εξοχή και δωρεές ακριβών υφασμάτων και προκαλεί τον αντίζηλο σε μονομαχία με ξίφη. Η έκβαση της οποίας αφήνει τον Λόρδο Ρότενεγκ ανίκανο για αναπαραγωγή και τον Κόμη του Έσσεξ σε μια κατάσταση που αργότερα ο Schrödinger θα περιέγραφε ως "ζωντανός και νεκρός" μόνο επειδή η μερικών αιώνων απόστασή του από το συμβάν δεν του επέτρεψε να διαπιστώσει την τραγική και ολωσδιόλου τελεσίδικη κατάσταση του Κόμη. Η Λαίδη, τελικώς, βρίσκει την παρηγοριά στις αγκαλιές του ιπποκόμου και του κηπουρού της, οι οποίοι αν και αδαείς ως προς το ευγενές σπορ της ξιφομαχίας απεδείχθησαν πιο επινοητικοί χωρίζοντας την εβδομάδα σε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή, Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο και την Κυριακή παρτούζα." Το παραπάνω χρονικό, γραμμένο στα τέλη του 16ου αιώνα από άγνωστο συγγραφέα αποτελεί ένα άλυτο αίνιγμα στον επιστημονικό κόσμο όχι τόσο για την εξόφθαλμα αναχρονιστική και εκτός θέματος αναφορά στην κβαντική φυσική αλλά για μια ανέκδοτη συζήτηση του 1848 της οποίας φημολογείται πως αποτέλεσε την αφορμή:
- Φίλε, η εργατική τάξη γαμάει.
- Μπρρρμπ.
Η διφορούμενη απάντηση στα λόγια του πρώτου ομιλητή ερμηνεύεται από σύγχρονους μελετητές ως ρέψιμο γαργαντουικής σημασίας για το στάτους κβο των σύγχρονων κοινωνιών συνοδευόμενο από ένα εσάνς σκόρδου, λίγο περισσότερο απ' όσο ανεχόταν η κυρία Μαρξ στο κρεβάτι της.
Μεταφερόμενοι με την εξωφρενική ταχύτητα των τριών παραγράφων ανά μισάωρο στην σύγχρονη εποχή, όπου τα ξίφη εκλείπουν ως μέσο διεκδίκησης του ασθενούς φύλου διαπιστώνουμε ότι η ξιφομαχία έχει κάθε άλλο παρά εκλείψει. Αντιθέτως, έχει απεκδυθεί από παραπλανητικά εξαρτήματα, ξίφη, πανοπλιες και βόλτες στους αγρούς, για να αναδειχθεί η πραγματικά φαλλική υπόστασή της που απαντάται σε τελειωμένα μπαρ γεμάτα με αγάμητους μπάκουρες που βλεφαριάζουν χωρίς ελπίδα τη μοναδική γκόμενα στον χώρο. Η πιο αξιολύπητη, όμως, μορφή της απαντάται σε πολυτεχνικές σχολές τύπου ΗΜΜΥ στην οποία τα γενναία ξίφη του παρελθόντος και οι γελοίες χορευτικές φιγούρες του παρόντος μετασχηματίζονται εκπληκτικά σε ατάκες του στυλ "ο αλγόριθμός μου είναι πιο αποδοτικός", οι οποίες ξενερώνουν το αντικείμενο της διεκδίκησης που καταλήγει να χαμουρεύεται με κάποιον απόφοιτο της σχολής Multimedia του ΙΕΚ Κορέλκο.
Οι αλγόριθμοι του οποίου είναι, ομολογουμένως, για τον πούτσο.
- Φίλε, η εργατική τάξη γαμάει.
- Μπρρρμπ.
Η διφορούμενη απάντηση στα λόγια του πρώτου ομιλητή ερμηνεύεται από σύγχρονους μελετητές ως ρέψιμο γαργαντουικής σημασίας για το στάτους κβο των σύγχρονων κοινωνιών συνοδευόμενο από ένα εσάνς σκόρδου, λίγο περισσότερο απ' όσο ανεχόταν η κυρία Μαρξ στο κρεβάτι της.
Μεταφερόμενοι με την εξωφρενική ταχύτητα των τριών παραγράφων ανά μισάωρο στην σύγχρονη εποχή, όπου τα ξίφη εκλείπουν ως μέσο διεκδίκησης του ασθενούς φύλου διαπιστώνουμε ότι η ξιφομαχία έχει κάθε άλλο παρά εκλείψει. Αντιθέτως, έχει απεκδυθεί από παραπλανητικά εξαρτήματα, ξίφη, πανοπλιες και βόλτες στους αγρούς, για να αναδειχθεί η πραγματικά φαλλική υπόστασή της που απαντάται σε τελειωμένα μπαρ γεμάτα με αγάμητους μπάκουρες που βλεφαριάζουν χωρίς ελπίδα τη μοναδική γκόμενα στον χώρο. Η πιο αξιολύπητη, όμως, μορφή της απαντάται σε πολυτεχνικές σχολές τύπου ΗΜΜΥ στην οποία τα γενναία ξίφη του παρελθόντος και οι γελοίες χορευτικές φιγούρες του παρόντος μετασχηματίζονται εκπληκτικά σε ατάκες του στυλ "ο αλγόριθμός μου είναι πιο αποδοτικός", οι οποίες ξενερώνουν το αντικείμενο της διεκδίκησης που καταλήγει να χαμουρεύεται με κάποιον απόφοιτο της σχολής Multimedia του ΙΕΚ Κορέλκο.
Οι αλγόριθμοι του οποίου είναι, ομολογουμένως, για τον πούτσο.
