Μετακόμιση

Μετακομίζω εδώ. Ουσιαστικά με μετακόμισε η queenie και απλά είχε την ευγένεια να μου δώσει το password.

Thick people #1: Thermodynamics of homophobia

Disclaimer

Θέμα συζήτησης
Η ομοφυλοφιλία είναι "αμαρτία".
Εφόσον δεν είναι δυνατό να αντιτάξεις επιχείρημα στο "επειδή έτσι λένε οι Γραφές" αγνοήθηκε κατά τη συζήτηση η θρησκευτική προέκταση του θέματος και ζήτησα να αλλάξουμε την λέξη αμαρτία με μια λιγότερο φορτισμένη λέξη. Ας πούμε λοιπόν ότι η ομοφυλοφιλία είναι κατακριτέα, ή ανήθικη. Όμως, βγάζοντας απ' έξω την θρησκεία, πως μπορείς να κρίνεις ως ανήθικη μια πράξη που αποσκοπεί στην προσωπική απόλαυση αυτού που την πραγματοποιεί χωρίς να καταπατά κάποια δική σου ελευθερία; Τι σε νοιάζει τι βάζει ο καθένας στην κωλοτρυπίδα του;

Επιχείρημα
Αν όλοι αρχίσουν να γαμιούνται παρά φύση το ανθρώπινο γένος θα σταματήσει να αναπαράγεται και τελικά θα εκλείψει.

Η θερμοδυναμική της ομοφυλοφοβίας
Κατ' αρχάς, το επιχείρημα που έθεσε ο συνομιλητής μου θα μπορούσε εύκολα να αγνοηθεί ως ηλίθιο και αβάσιμο, όμως υπάρχει λόγος που ασχολούμαι με αυτό, πέρα από το fun της υπόθεσης που είναι η βασική μου επιδίωξη. Αυτό το επιχείρημα βρίσκω τελικά να είναι η βάση σε οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού ή ιδεολογίας που στηρίζεται στον φόβο του διαφορετικού. Οι Εβραίοι πάντα χρειάζονται μια συνωμοσία παγκόσμιας κυριαρχίας για να γίνουν μισητοί, οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές, μας γεμίζουν τα σχολεία και μας γαμάνε τις γυναίκες και σε 10 χρόνια δεν θα βρίσκεις Έλληνα στο κέντρο της Αθήνας, η αποποινικοποίηση του χόρτου θα μας κάνει όλους τοξικομανείς και πάει λέγοντας. Έτσι και οι ομοφυλόφιλοι, κυριαρχούν στα ΜΜΕ, διαβρώνουν την κουλτούρα μας, προσελκύουν νέους στις παραφύση συνήθειές τους και πλησιάζει η στιγμή που το είδος μας θα εκλείψει σε μια παρτούζα παγκόσμιας κλίμακας.

Το σημείο που χωλαίνουν οι θεωρίες αυτού του είδους δεν είναι τόσο η εξωπραγματική κινδυνολογία τους όσο το γεγονός ότι οι υποστηρικτές τους αδυνατούν να αποστασιοποιηθούν και να συνειδητοποιήσουν ότι ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ιδιότητα-συνήθεια εμφανιστεί σε όλον ανεξαιρέτως τον πληθυσμό θα οδηγήσει στην καταστροφή.

Βλέποντας την ανθρωπότητα ως ένα σύνολο από άτομα στο οποίο οι διαφορετικές συνήθειες, συμπεριφορές και τρόποι θεώρησης του κόσμου είναι τόσες όσες και τα άτομα, στο μυαλό μου έρχεται η απλοϊκή αναλογία με ένα κλειστό θερμοδυναμικό σύστημα, μια κατσαρόλα με νερο στην οποία τα μόρια κινούνται με χαοτικό τρόπο και η συχνότητα και ένταση των μεταξύ τους συγκρούσεων (αλληλεπιδράσεων) καθορίζει και την θερμοκρασία του συστήματος. Κάτω από την κατσαρόλα βάζω ένα καμινέτο που ρυθμίζει την ενέργεια των μορίων και από πάνω έναν σούπερ-επιστήμονα που είναι ένας απλός τυπάκος με ρόμπα και γυαλιά με την σούπερ ιδιότητα να αγνοεί την αρχή του Heisenberg και να καταγράφει ταυτόχρονα την θέση και την ταχύτητα ενός μόνο σωματιδίου. Αν ο σούπερ αυτός τυπάκος αρχίσει κάποια στιγμή να φωνάζει πανικόβλητος "ΜΑ ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ, ΑΝ ΟΛΟΙ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ!" προφανώς πρέπει να προσλάβουμε άλλον σούπερ-τυπάκο για τη δουλειά, με μοναδικό κριτήριο να είναι σούπερ και να μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι επειδή το ΕΝΑ μόριο που παρατηρεί πηγαίνει κάπως, δεν σημαίνει ότι όλα θα πηγαίνουν έτσι (ή αντίστροφα ούτε αυτό το κάπως συνιστά την αποδεκτή συμπεριφορά και για όλα τα υπόλοιπα σωματίδια του συστήματος). Με λίγα λόγια, αν αύριο γίνουμε όλοι πούστηδες και λεσβίες, το ανθρώπινο γένος δεν έχει πολλές ελπίδες. Το ίδιο όμως θα γίνει αν από αύριο και μέχρι η τελευταία γόνιμη γυναίκα στον πλανήτη συμπληρώσει τον κύκλο της αρχίσουμε όλοι να γαμάμε με τον πατροπαράδοτο χριστιανικό τρόπο, χωρίς καπότα και με σκοπό την τεκνοποίηση. Όσοι γλιτώσουν από τα αφροδίσια σε 10-11 μήνες θα λιμοκτονήσουν. Πρώτο χρήσιμο συμπέρασμα, λοιπόν, η κινδυνολογία αυτού του είδους μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί και για την πιο απλή και ηθικά άμεμπτη συνήθεια.

Η ύπαρξη ωστόσο μιας συνομοσίας, αποτελεί ένα δεύτερο σημείο που πρέπει να σταθούμε. Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, κάποιοι θέλουν να μας ελέγξουν, να μας αλλοιώσουν και εν τέλει να μας καταστρέψουν. Έτσι, ο κίνδυνος να γίνουμε όλοι πούστηδες γίνεται λιγότερο απίθανος από τον κίνδυνο να βρει γυναίκα να γαμήσει (και να γκαστρώσει) και ο τελευταίος μπάκουρας, γιατί κάποιοι κινούν τα νήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Στο σύστημα μπαίνει ένας δαίμονας, ο δαίμονας του Maxwell με σκοπό να καταρρίψει τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο. Να πολώσει τον πληθυσμό, ώστε να αποκτήσουν όλοι αποκλίνουσες συνήθειες. Το πρόβλημα με τον δαίμονα του Maxwell δεν είναι ότι είναι αδύνατη η ύπαρξή του, γιατί δεν είναι, αλλά ότι απαιτεί μια πηγή ενέργειας έξω από το κλειστό σύστημα που μελετάμε. Έξω από το σύστημά μας όμως, εφόσον μιλάμε για την ανθρωπότητα, μπορεί να είναι μόνο μια θεϊκή ή εξωγήινη δύναμη. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι μεγάλες συνωμοσίες έχουν από πίσω έναν πολιτισμό από τον Σείριο, μια θεότητα ή μια ομάδα που το όνομά της αρχίζει με κεφαλαίο γράμμα ώστε να υποδηλώσει μυστηριώδεις γνώσεις και δυνάμεις. Συνεπώς μια συνωμοσία σε παγκόσμια κλίμακα κινείται στο πεδίο της θρησκείας (ή μαγείας) άρα ανάγεται στο επιχείρημα "επειδή έτσι λένε οι Γραφές" και είπαμε από την αρχή ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τέτοια επιχειρήματα. Δεδομένου ότι ο ήρωας της κουβέντας (thick person #1) δηλώνει άθεος, το τελευταίο επιχείρημα τον στέλνει στο τελευταίο οχυρό, την ατάκα με την οποία γνωρίζω εξαρχής ότι θα καταλήξει η συζήτηση: "για να τους υπερασπίζεσαι θα 'σαι ένας απ'αυτούς".

Thick people #0: disclaimer

Όταν περνάς το 70% του χρόνου σου κλεισμένος στο εργαστήριο είναι εύκολο να πέσεις στην ψευδαίσθηση ότι είσαι προστατευμένος, ή έστω λιγότερο εκτεθειμένος στην ανθρώπινη βλακεία απ' ότι πχ ένας δημόσιος υπάλληλος, ένας πωλητής ή κάποιος τέλος πάντων που βλέπει πάνω από 3 ανθρώπους την ημέρα. Λοιπόν, κάτι τέτοιο δεν ισχύει και συνειδητοποίησα σήμερα πόσο μεγάλη συλλογή από ηλίθια επιχειρήματα και ιδεολογήματα έχω φτιάξει τα τελευταία χρόνια με αποκλειστική πηγή τρεις συγκεκριμένους ανθρώπους. Το φιλόδοξο σχέδιο που ξεκινάει σήμερα σε αυτό το blog είναι να ανθολογήσει ένα best of από την dream team του εργαστηρίου μου, χωρίς να αποκαλύψω περισσότερα για την ταυτότητά τους ή για το εργαστήριο - που κατά τ'άλλα αγαπώ. Προς τιμήν τους ονομάζω τη νέα σειρά μου Thick people. Ο τίτλος από εδώ (έμφαση στην ατάκα thick people are very good at winning arguments because they're too thick to realize that they 've lost):



Disclaimer:

• Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός στην παρουσίαση των επιχειρημάτων τους χωρίς υπερβολές που θα διευκόλυναν την κατάρριψή τους με λογικά εργαλεία.
• Ότι εντάσσεται στην σειρά Thick people προέρχεται από τρεις συγκεκριμένους ανθρώπους που έχω την τιμή να συναναστρέφομαι σχεδόν καθημερινά, εντός του εργαστηρίου, εκτός αν αναφέρεται διαφορετική πηγή.
• Θα εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία να χλευάσω και να γελοιοποιήσω τις απόψεις τους χωρίς κανένα σεβασμό και φυσικά χωρίς τύψεις.
• Θα υποκύπτω περιστασιακά στον πειρασμό να γελοιοποιώ τους ίδιους. Γιατί απλά μου έχουν πρήξει τα αρχίδια.

Το #1 post είναι ήδη draft και θα δημοσιευθεί μόλις βρω χρόνο. Ποστάρω από τώρα το #0 επειδή η αναβλητικότητά μου είναι το πιο σοβαρό εμπόδιο στην ομαλή εξέλιξη της σειράς (και όχι η έλλειψη υλικού, το εγγυώμαι).

pet peeves

Μετά από προτροπή της queenie της κάνω το χατήρι να γκρινιάξω για 5 πράγματα:

1. Το πρώτο το αφιερώνω στην φίλη μου 50ft queenie που με έβαλε να γράψω, και είναι η λέξη απιστευταπίστευτο. Μα πως γίνεται να σε ενοχλούν τα πολλά θαυμαστικά (!!!!!!!!!!!) και να χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη;;;;;;;; !!!!!

2. Οι διαφημιστικές καμπάνιες του στυλ "ξαμολάω από το βανάκι 5 γκόμενες με μπλουζάκι πιο μικρό από το ένα τους βυζί και κολλητό-μπορώ-να-δω-πότε-ξύρισες-το-μουνί-σου-παντελόνι να μοιράσουν δωρεάν δείγματα στα λιγούρια".

3. Η αδυναμία μου να απαντήσω στην απλή ερώτηση "τι μουσική ακούς". Μου προκαλεί πανικό και αμηχανία, το μυαλό μου ξεχειλίζει από υποερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν πριν δωθεί η απάντηση στο κυρίως ερώτημα (σε τι ψυχολογική κατάσταση, μόνος ή με φίλους, με μπίρα ή με ρακή, στη δουλειά ή στις διακοπές) και τελικά απαντώ ότι μισώ τον Τσαλίκη.*

4. Ο Τσαλίκης. Θα μου πεις ποιος τον θυμάται πλέον τον μαλάκα αλλά η απάντηση είναι προφανής. Εγώ.

5. Επειδή η queenie μου πρόλαβε τους ανθρώπους, στο no 5 θα βάλω τους κνίτες ή τους μπαμπουίνους, ότι από τα δύο επιβιώσει περισσότερο από την διαδικασία της φυσικής επιλογής. Προφανώς τα λεφτά μου τα ποντάρω στους μπαμπουίνους μιας και ο κόκκινος κώλος τους εξυπηρετεί τις αναπαραγωγικές τους συνήθειες.

*δίπλα στην οθόνη μου είναι ένα cd, ευγενική χορηγία της razz, που είχε την έμπνευση να το συσκευάσει σε χάρτινη θηκούλα από την ταινία "Η γυναίκα του αστροναύτη" (wtf?!) και μου θύμησε το εξής σκηνικό: η razz με ρωτάει τι μουσική ακούω για να δει τι θα βάλει στο cd εγώ αρχίζω να ιδρώνω και να ξύνομαι και τελικά παρεμβαίνει η queenie και της πέταει 2-3 ονόματα γλιτώνοντάς με από την δύσκολη θέση να μασήσω τις κάλτσες μου. btw, thanx razz δεν θυμάμαι να σου είπα ότι το άκουσα και μου άρεσε.

manamana

Το είδα στην μεταβατική κατάσταση ύπνου-ξύπνιου, ανάμεσα σε 2 χτυπήματα του ξυπνητηριού και επιχείρησα να το σχεδιάσω μιας και η χαλαρή διαδικασία της συγγραφής της διατριβής μου μου αφήνει υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο.

Και για κάποιον λόγο, όποτε το διαβάζω μου έρχεται πάντα I swallowed my cock, αντί για alarm clock.

update: κάντε κλικ στην εικόνα για να το δείτε σε κανονικό μέγεθος ε;

Αδρανής

Σε αντίθεση με τον περισσότερο κόσμο, δεν έβλεπε τα προβλήματα ως εμπόδια σε στίβο. Ο ίδιος δεν διέθετε την ενεργητικότητα ενός αθλητή για να τα υπερπηδά. Προτιμούσε να τα βλέπει ως φορτηγά σε λεωφόρο που τον προσπερνούσαν. Όταν εκείνη την ημέρα τον προσπέρασε ξυστά το φορτηγό με τα εφηβικά του κόμπλεξ, τις ενήλικες τύψεις του, την επαγγελματική στασιμότητα και την συναισθηματική του ανεπάρκεια κοκάλωσε στιγμιαίως, είπε ψιθυριστά πρόσεχε που πηγαίνεις αρχίδι και ουφ, φτηνά την γλίτωσα πάλι. Με την βεβαιότητα ότι τίποτα δεν μπορεί πλέον να τον σκοτώσει, έριξε μια ματιά προς τα πίσω και συνέχισε να μην κάνει τίποτα.

Έστρεψε όμως πολύ νωρίς το βλέμμα του για να δει την καρότσα με ένα ληγμένο γιαούρτι ξεχασμένο στο ψυγείο του από το 2002 και δυο απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ να στρίβει από την γωνία.

mpourdela

Ας συμφωνήσουμε ότι το επάγγελμα πχ του σκουπιδιάρη δεν είναι το πιο γκλάμορους. Δεν είναι το προσόν που θα επιδείξει κάποιος επίδοξος γαμιάς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι σκουπιδιάρηδες δεν γαμάνε περισσότερο από σένα.

Οι σκουπιδιάρηδες είναι χρήσιμοι; Ε όσο να 'ναι σε γλιτώνουν από τον κόπο να κάνεις κάθε πρωί μια βόλτα μέχρι την χωματερή. Ας συμφωνήσουμε πως είναι. Ας συμφωνήσουμε ότι είναι απαραίτητοι. Ας συμφωνήσουμε, με μια μικρή δόση υπερβολής, ότι τους αγαπάμε. Ναι, αγαπάμε τους σκουπιδιάρηδες.

Πρέπει όμως να παραδεχτούμε όμως, ότι οι μπαμπάδες μας όταν έβλεπαν πόσο στόκοι ήμασταν μας έλεγαν ότι θα καταλήξουμε σκουπιδιαρηδες. Μας έδειχναν έναν βρώμικο κύριο που έζεχνε χαλασμένο φαγητό και μας έλεγαν ότι αυτό θα ήταν το μέλλον μας αν παίζαμε μπάλα, αν παίζαμε το πουλί μας, αν καπνίζαμε στα κρυφά ενώ θα έπρεπε να ήμασταν στην ταξη. Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι φοβόμαστε τους σκουπιδιάρηδες. Ας παραδεχτούμε ότι μας έμαθαν να τους φοβόμαστε. Συγνώμη σκουπιδιάρηδες.

Έχουμε, λοιπόν, την αντιφατική αυτή στάση απέναντι στους σκουπιδιάρηδες. Το λογικό κομμάτι μας τους θεωρεί αναγκαίους, το θυμικό τους θεωρεί βρώμικους, ίσως το δεύτερο ενισχυμένο από το γεγονός ότι πράγματι είναι βρώμικοι.

Σε ένα πρώτο υποθετικό σενάριο, από αύριο εισάγουμε πολιτισμό από το Άλφα του Κενταύρου και οι σκουπιδιάρηδες πλέον εργάζονται υπό συνθήκες που πληρούν όλους τους κανόνες υγιεινής, φοράνε στολές και γάντια, οι κάδοι αδειάζουν και πλένονται αυτόματα. Ο σκουπιδιάρης, δεν γίνεται πιο γκλάμορους, δεν γαμάει περισσότερο, ωστόσο παύει να είναι το στερεότυπο του ηλίθιου που σπατάλησε τη ζωή του. Ο μπαμπάς ίσως να χρειαστεί κάποιο άλλο παράδειγμα αναξιοπρέπειας για τον γιο του, ίσως να του δείξει τον τύπο με το ξυρισμένο στήθος που τραγουδάει στα πρωινάδικα, ή τον δημόσιο υπάλληλο που ξύνεται και να τον πείσει να λύσει καμιά δευτεροβάθμια. Ίσως να παραδεχτεί ότι μια μαλακία την ημέρα δεν είναι τόσο κακή ιδέα, όλοι το κάνουμε στο κάτω κάτω.

Στο δεύτερο υποθετικό σενάριο, από αύριο μας κυβερνούν οι ταλιμπάν της καθαριότητας. Οι κύριοι μισούν κάθε τι βρώμικο άρα και τους σκουπιδιάρηδες. Μιας και η σχέση τους με την λογική δεν είναι η καλύτερη, απαγορεύουν τα σκουπίδια. Ο άνθρωπος, ως εικόνα και ομοίωση του θείου, δεν επιτρέπεται να χέζει. Κι αν χέζει δεν το δείχνει. Κι αν το δείχνει δεν το παραδέχεται. Anyway, you got the point. Ο σκουπιδιάρης έγινε πάλι στερεότυπο, η ανάγκη που καλύπτει έγινε ταμπού, οι κανόνες υγιεινής παραβλέπονται γιατί το αντίθετο θα σήμαινε αναγνώριση μιας βρώμικης πλευράς μας που θα προτιμούσαμε να μην υπάρχει.

Κι αυτό που απορώ τελικά είναι: Με ποια λογική έκλεισαν το mpourdela.com;

Γιατί επιπλέουν τα γαμημένα

Ξιφομαχία

"It's all about Fucking."
Υδραυλικός ενός μικρού
Αυστριακού χωριού

"Ο Κόμης του Έσσεξ αποφασίζει ότι η άρνηση της Λαίδης Χάμιλτον να επιλέξει αμετάκλητα μεταξύ του ιδίου και του βδελυρού Λόρδου Ρότενεγκ χρίζει δραστικότερων μέτρων από περιπάτους στην εξοχή και δωρεές ακριβών υφασμάτων και προκαλεί τον αντίζηλο σε μονομαχία με ξίφη. Η έκβαση της οποίας αφήνει τον Λόρδο Ρότενεγκ ανίκανο για αναπαραγωγή και τον Κόμη του Έσσεξ σε μια κατάσταση που αργότερα ο Schrödinger θα περιέγραφε ως "ζωντανός και νεκρός" μόνο επειδή η μερικών αιώνων απόστασή του από το συμβάν δεν του επέτρεψε να διαπιστώσει την τραγική και ολωσδιόλου τελεσίδικη κατάσταση του Κόμη. Η Λαίδη, τελικώς, βρίσκει την παρηγοριά στις αγκαλιές του ιπποκόμου και του κηπουρού της, οι οποίοι αν και αδαείς ως προς το ευγενές σπορ της ξιφομαχίας απεδείχθησαν πιο επινοητικοί χωρίζοντας την εβδομάδα σε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή, Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο και την Κυριακή παρτούζα."

Το παραπάνω χρονικό, γραμμένο στα τέλη του 16ου αιώνα από άγνωστο συγγραφέα αποτελεί ένα άλυτο αίνιγμα στον επιστημονικό κόσμο όχι τόσο για την εξόφθαλμα αναχρονιστική και εκτός θέματος αναφορά στην κβαντική φυσική αλλά για μια ανέκδοτη συζήτηση του 1848 της οποίας φημολογείται πως αποτέλεσε την αφορμή:

- Φίλε, η εργατική τάξη γαμάει.
- Μπρρρμπ.

Η διφορούμενη απάντηση στα λόγια του πρώτου ομιλητή ερμηνεύεται από σύγχρονους μελετητές ως ρέψιμο γαργαντουικής σημασίας για το στάτους κβο των σύγχρονων κοινωνιών συνοδευόμενο από ένα εσάνς σκόρδου, λίγο περισσότερο απ' όσο ανεχόταν η κυρία Μαρξ στο κρεβάτι της.

Μεταφερόμενοι με την εξωφρενική ταχύτητα των τριών παραγράφων ανά μισάωρο στην σύγχρονη εποχή, όπου τα ξίφη εκλείπουν ως μέσο διεκδίκησης του ασθενούς φύλου διαπιστώνουμε ότι η ξιφομαχία έχει κάθε άλλο παρά εκλείψει. Αντιθέτως, έχει απεκδυθεί από παραπλανητικά εξαρτήματα, ξίφη, πανοπλιες και βόλτες στους αγρούς, για να αναδειχθεί η πραγματικά φαλλική υπόστασή της που απαντάται σε τελειωμένα μπαρ γεμάτα με αγάμητους μπάκουρες που βλεφαριάζουν χωρίς ελπίδα τη μοναδική γκόμενα στον χώρο. Η πιο αξιολύπητη, όμως, μορφή της απαντάται σε πολυτεχνικές σχολές τύπου ΗΜΜΥ στην οποία τα γενναία ξίφη του παρελθόντος και οι γελοίες χορευτικές φιγούρες του παρόντος μετασχηματίζονται εκπληκτικά σε ατάκες του στυλ "ο αλγόριθμός μου είναι πιο αποδοτικός", οι οποίες ξενερώνουν το αντικείμενο της διεκδίκησης που καταλήγει να χαμουρεύεται με κάποιον απόφοιτο της σχολής Multimedia του ΙΕΚ Κορέλκο.

Οι αλγόριθμοι του οποίου είναι, ομολογουμένως, για τον πούτσο.

2009

Και αφού πρόσφατα δημοσιευμένες έρευνες συμπεραίνουν κατηγορηματικά ότι τα μόνα όντα που θα επιζήσουν μετά από πυρηνική, και όποιου άλλου είδους, καταστροφή είναι το Μητσοτακέικο, τα μπαζωμένα ρέματα του λεκανοπεδίου ανοίγουν ως εκ θαύματος για να ξαναμπαζωθούν από αφηνιασμένα πλήθη νεοελλήνων (το μοναδικό είδος που βάζει τη γιαγιά του να ψηφίσει προκειμένου να επιβιώσει*) που συγκεντρώνονται για να επαναβαπτιστούν δια χειρός Κυριάκου, αποτασσόμενοι το Σατανά και ορκιζόμενοι ποτές μα ποτές να μην ξαναταΐσουν τα ελάφια.

*πηγή: Journal of Experimental Zoology